अठवणीच्या बंद कोशात
मी आणि माझं एकटेपण
अबोल असतो क्षणभर
आठवणींच्या बंद कोषात
अडकलो मी आयुष्यभर
सैल झाले बंध सगळे
धुंदं झाल्या ह्या दिशा
आठवणींच्या बंद कोषात
विरून गेल्या माझ्या आशा
काढू कुणासाठी आसवे ही?
जाऊ कुठे नकळे मला
आठवणींच्या बंद कोषात
प्रवास माझा संपला
प्रेम केले होतो कधी मी
अर्थ तुला ना कळला कधी
आठवणींच्या बंद कोषात
शोधतो माझ्या चुकाचं मी
आप्त झाले शत्रू सारे
आयुष्य हे वेडावले
आठवणींच्या बंद कोषात
थेंबही वाळून गेले
नाती ही मनांमनांतली
कळली ना तुला कधी
आठवणींच्या बंद कोषात
शोधतो मलाच मी
शून्य झाले आयुष्यसारे
थांबली आसवे ही
आठवणींच्या बंद कोषात
संपलो माझ्यात मी
No comments:
Post a Comment